top of page

Bardağı Taşıran Son Damlanın Gücü

Alper Baş

Bazı zamanlar seni kötü etkileyen bir olay yaşarsın ve sonrasında toparlayamayacakmış gibi hissetmeye başlarsın. Ardından "ben eskiden bu kadar güçsüz değildim, artık ufacık olaylar bile beni olumsuz etkiliyor ve başa çıkmakta zorlanıyorum" diye kendini eleştirmeye, belki de suçlamaya devam edersin. Bir bakmışsın ki artık olumsuz bir ruh halinin içinde patinaj çekiyor gibisin, kendi çabanla içinden çıkamıyorsun.

Böyle durumlarda bu metaforu kendine hatırlatır mısın? Aslında daha öncesinde bir şekilde zorlansan da başa çıkabildiğin sorunların vardı, halledebiliyordun ama hali hazırda zorlanıyordun zaten. Son bir sorun geldi, ahşap blokların üst üste dizildiği, tek bir ahşap bloğun tüm dengeleri bozarak yıktığı Jenga oyunundaki gibi; aslında ayakta duran seni yıkılmış hissettirdi.


Unutma, hiç kimsenin ruhsal kapasitesi sonsuz değil; tıpkı fiziksel kapasitemiz gibi. Eğer fiziksel olarak taşıyabileceğin yük yirmi kg ise, senden elli kg yük taşımanı bekleyen birine "ben bunu yapamam, yapmam gerekiyorsa destek almam lazım" diyeceğinden şüphem yok. Ancak iş ruhsal taşıma kapasitene geldiği zaman bunu fark etmen bu kadar kolay olmayabiliyor.


Destek almayı es geçme lütfen. Nerelerde bu destek kaynakları peki? Öncelikle kendinden destek alabilirsin, ama kendinin olumlu kaynaklarından. Hobilerine, sosyal ilişkilerine, kendi bakımına daha fazla ağırlık vererek sorun yaratan yanlarının ağırlığını azaltmak bir seçenek olabilir. Destek kaynakların yakın arkadaşların, eşin, akrabaların olabilir. Zorlanman ağır düzeydeyse belki bir ruh sağlığı uzmanı, hatta ilaçlar olabilir.


Mottomuzu unutma; patinaj çekiyorken gaza daha sert basmak işe yaramaz!




30 görüntüleme0 yorum

Son Yazılar

Hepsini Gör

Comments


bottom of page